Organize Sanayi Bölgesi kurulmasına dair talepler istihdamın artması ekonomik faaliyetlerin artışı yoluyla fakirlikten kurtulmanın bir vesilesi olarak görülmektedir.
Bu yönde bir arayışın heyecanın İskilip halkını, yöneticilerini, siyasilerini sardığını görmekten dolayı sevinmek lazım.
Küçük esnafın, orta sınıfın zayıflaması ile ortaya çıkan işsizlik, fakirlik yolundaki sürecin sonunda gündeme gelen bu konu düşünmediğimiz pek çok güzel gelişmelerin tetikleyicisi olabilir.
Konuyu basit bir organize sanayi bölgesi şeklinde ele alırsak İskilipteki sanayi sitesinin bir tık üstü gibi görmek eksikliktir.
Buranın alt yapısı bile kurulduktan 20-30 sene sonra yerel yönetimlerin desteğiyle tamamlanabilmiş olup, halen eksiklikleri vardır.
Düşünülen organize sanayinin buranın bir kaç katı büyüklükte bir yer olmanın ötesinde, buradan daha fonksiyonel olması, sadece İskilipe değil bölgeye de hitap edebilecek alt yapı ve cazibelere sahip olması lazımdır.
İskilip doğal olarak bir bölge ilçesidir.
Bu sebeple mevcut sanayi sitesinin büyütülmesi ve kurulacak organize sanayi bölgesinin sanayi dışında; tarım ve hayvancılığı da destekleyecek, tarıma dayalı sanayi işletmeciliğini, tesislerini de planlayacak şekilde kurulmasını sağlamak şarttır.
Bu buradaki istihdamın gerektirdiği işçilerin yöreden rahatça karşılanabilmesi, üst düzey yöneticilerin tatmin olabileceği sosyal alt yapı açısından önemlidir.
Ayda 50-100.000 tl geliri olan idareci ve işletme sahiplerinin Çorum’a gidiş-geliş yapmayacağı, buna ihtiyaç duymayacağı , İskilipte yaşamaktan mutluluk, huzur ve sağlık açısından tercih edilen bir sosyal alt yapının düşünülmesi açısından şarttır.
Mevcut halde müdürlerinin, memurlarının, esnaf ve sanayicilerinin hatta siyasilerinin, belediye başkanlarının bile bazı kişisel haklı gerekçelerle Çorum’da ikamet ettiği bir şehre dışarıdan sanayicinin, işletmecinin gelmesini kalmasını beklemek makul değildir.
Bu olguyu sağlıklı hale dönüştürebilmek İskilipte yaşamayı mutluluk sağlık ve huzur için tercih edebilecek ortamı oluşturmakla mümkündür ama bazı zorlukları aşmayı gerektirir.
Bunun için en başında farklı düşünce tarzı, yönetici akıl (yönetici akıl, akıllı yöneticiler değil) bir de amiyane tabirle ufuk vizyon gereklidir.
Yönetmek; esas itibarıyla öngörebilmektir.
Organize sanayi tarımı ve hayvancılığı içine alacak şekilde düşünülmeli, büyük baş hayvancılığı özellikle dağ köylerinde yapılması gereken küçükbaş hayvancılıkla entegre ederek planlanmalıdır.
Anadolu coğrafyası küçükbaş hayvancılığa daha müsaittir çünkü yöremizde ve Anadolu’da sadece Muş değil her yer yokuştur.
Büyükbaş hayvancılık artık endüstriyel bir üretime dönüştüğü için küçükbaş hayvancılığı dağ köylerinde teşvik etmek, bölgedeki tavuk çiftliklerini de kafes tavukçuluğundan kurtarıp serbest gezen kümes tavukçuluğuna dönüştürmek şarttır.
(Konuyla ilgisi olmamakla beraber kafes tavukçuluğunun ne insani, ne İslami olmadığını, kafes tavukçuluğunun aslında hayvanlara eziyet ve işkence ortamında yapıldığını, bu tavuklardan da yumurtasından da tüketenlere her türlü hastalık, işlerinde bereketsizlik getirdiğine inandığımı belirtmek isterim.)
Özellikle büyük şehirlerde emlak ve konut rayiçlerinin artışı, yüksek kira rakamları Anadolu’ya göçü başlatacaktır.
Metropollerde temizlik, işçilik yapacak kişiler ev kiraları sebebiyle zor bulunur hale gelecektir.
Başta Suriyeliler olmak üzere mülteciler de İstanbul’da barınamamaktadırlar. İstanbul giderek daha enternasyonel şehir olma yolundadır.
Alt gelir grubundakilerin yaşama şansları her geçen gün zorlaşmaktadır.
Memurlar memleketine tayin için çabalamaktadırlar.
Dolayısıyle Anadolu’ya büyük şehirlerden memur ve işçi göçü başlayacaktır.
Birgün gelecek İskilip’in kümesleri bile inanılmaz kıymete binecektir. Organize sanayi bölgesi bu açıdan geleceğe yönelik önemli bir tedbirdir.
Organize Sanayi bölgesi özellikle tarıma ve hayvancılığa dayalı olarak düşünülmelidir. Tarıma ve hayvancılığa dayalı ihtisas organize sanayi bölgeleri uygulamalarını değerlendirmek şarttır.
Besicilik, seracılık gibi konularda da faaliyet gösteren bu tür oluşumların sayısı 20nin üzerindedir. Bu açıdan konuyu takip edebilecek üst düzey bürokrat hemşerilerimizin Tarım Bakanlığında bulunduğunu biliyoruz. İhsan Kulalı, Yakup Sağlam başarılı ve nitelikli hemşerilerimizden bazılarıdır.
Bunun ilgili mevzuatını herkesin iyice okuması, incelemesi şarttır.
Konu ön görülmesi zor bazı giderler, masraflar alçısından belediyenin mali ve teknik, idari, siyasi desteği, kaymakamlığın ve ildeki sanayi ticaret il müdürlüğü yanında ticaret ve sanayi odasının takibine muhtaçtır.
Konunun evrak takibi bile son derece önemli bir husustur. Bu ülke büyük projelerin art niyetli bir memur, teknik müdür veya satın alma görevlilerince nasıl sabote edilebildiğinin, ülkenin geleceğine nasıl kastedildiğinin yüzlerce örneğine sahiptir. Selçuk Bayraktar bunlardan sadece birisidir.
İl valisinin de konuya olan yaklaşımı önemlidir. Bu açıdan bir eksiklik olmayacağına inanıyorum.
Müşahadelerim açısından ifade edersem;
Çorum Valisi ve İskilip kaymakamının kişisel özellikleri, heyecan ve terennüm ettikleri dünyalar bu konu açısından büyük bir şans ve fırsattır.
Böyle şansın ve fırsatın her zaman ele geçmesi mümkün olmayabilir.
Ancak bu tür konular buna kendini adamış, hesabi değil hasbi duruşa sahip Zihni Derin, İzzet Baysal, Hayrettin Karaca, İhsan Doğramacı, Recep Yazıcıoğlu hatta Aziz Nesin gibi toplumu kucaklayabilen erbabına bağlıdır.
Bu tür insanların olamaz, yapılamaz denilenleri yapabilen, başarabilen yönleri vardır.
Türk bürokrasisinin yeniliklerin, teknolojik projelerin, güzel işlerin nasıl yapılamacağına dair maharet ve reflekslerini asla tahmin edemezsiniz.
Sağır kurbağa hikayesini hatırlayalım.
Kalkınma ekonomik bir mesele olmaktan öteye heyecan, vizyon ve yönetim meselesidir.
Bu ülkenin kaynakları israftan ve istismarlardan uzak olabildiğinde üç beş Türkiye nüfusunu sultanlar gibi yaşatmaya müsaittir.
YORUMLAR